آشنایی با واحد پول انگلیس
واحد پول رسمی انگستان، پوند انگلیس نام دارد. این پول علاوه بر این کشور در سرزمین‌های برون‌مرزی بریتانیا از جمله جورجیا جنوبی، جزایر ساندویچ جنوبی و سرزمین قطب جنوب انگلیس وابسته به جزایر کانال استفاده می‌شود.
کشور آفریقایی زیمباوه نیز از پوند استرلینگ انگلیس استفاده می‌کند. در واقع بسیاری از ارزها در جهان به پوند کشور انگلیس وابسته هستند از‌جمله جزایر فالکلند، جبل الطارق، سنت هلنی، جرسی، گرنزی، مانکس، اسکاتلند و ایرلند شمالی.
هر پوند استرلینگ به ۱۰۰ پنس تقسیم می‌شود. در نمادشناسی ارزی، این واحد پولی را با GBP نیز نشان می‌دهند. همچنین نماد £ برای نشان دادن واحد پول انگستان رایج است.
استرلینگ پس از دلار ایالات متحده، یورو و ین ژاپن به عنوان چهارمین ارز معامله‌شده در بازار ارز معرفی می‌شود. این ارزها به همراه یوان چین، سبد ارزی حقوق ویژه قرعه کشی صندوق بین‌المللی پول را تشکیل می‌دهند.
پوند انگلیس چیست؟
یکی از بالاترین حجم معاملات در جهان به پوند مرتبط است. این پول به‌طور تقریبی ۱۳ درصد از حجم معاملات روزانه در بازارهای ارز را به خود اختصاص داده است.
متداول‌ترین جفت ارز پوند انگلیس و یورو (EUR / GBP) است. همچنین جفت دلار و پوند (GBP / USD) از اهمیت بسیاری برخوردار است. معامله‌گران ارزی از جفت (GBP USD) به عنوان cable نیز یاد می‌کنند.
گاهی‌اوقات به منظور سادگی به جای عنوان استرلینگ از اسم مستعار کوید نیز برای پوند انگلیس استفاده می‌شود.
تاریخچه پوند انگلیس
پوند کشور انگلیس هنگامی که انگلیس و اسکاتلند با یکدیگر متحد بودند، در سال ۱۷۰۷ با عنوان ارز یک کشور واحد شکل گرفت. پوند بعد‌ها تبدیل به ارز رسمی و جهانی شد.
علاوه بر انگلستان، پوند در بسیاری از مستعمرات امپراطوری انگلیس از جمله استرالیا، نیوزلند و کانادا به‌عنوان واحد پول محسوب می‌شد.
پیش از سال ۱۸۵۵، هنگامی که چاپ اسکناسهای پوند آغاز شد، بانک انگلیس مهر آنها را به صورت دستی ثبت می‌کرد.
در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن ۲۰، بسیاری از کشور‌ها اقداماتی برای استقلال خود انجام دادند. این اقدامات به منظور ایجاد پیوند ارزش پول با طلا صورت می‌گرفت.
استاندارد طلا در واقع راهی ایده‌آل برای تعیین ارزش در بین ارزهای جهانی محسوب می‌شود.
قبل از جنگ جهانی، انگلستان از استانداردهای طلا برای تعیین ارزش پوند انگلیس استفاده می‌کرد.
با آغاز جنگ جهانی، انگلیس استاندارد طلا را رها کرد و پس از جنگ در سال ۱۹۲۵ به این استاندارد بازگشت. رکورد بزرگ جهانی سبب شد به طور مجدد انگلیس از استاندارد طلا روی برگرداند.
در سال ۱۹۷۱، انگستان اجازه داد پوند آزادانه در برابر سایر ارزها به حالتی شناور درآید. این تصمیم به نیرو‌های بازار چنین امکانی داد که به جای متصل شدن به استانداردهای مصنوعی، ارزشی برای پول خود تعیین کنند. این ارزش به صورت مستقل شکل گرفت.
در سال ۱۹۹۰، انگستان تصمیم گرفت ارزش پول خود را به مارک دویچه متصل کند اما اندکی بعد از این ایده نیز منصرف شد.
در سال ۲۰۰۲، هنگامی که یورو به پول رایج اکثر کشور‌های عضو اتحادیه اروپا تبدیل شد، انگلیس از پذیرش آن امتناع کرد به همین سبب GBP را به عنوان واحد پول رسمی خود نگه داشت.
در همه پرسی ۲۰۱۵، رای دهندگان با اکثریت آرا از اقدام برای خروج از اتحادیه اروپا حمایت کردند. این موضوع سبب شد که روندی جدید در واحد پول انگستان ایجاد شود.
اصطلاح کوید در پوند انگلیس
کوید درواقع نوعی پوند استرلینگ انگستان را توصیف می‌کند. علاوه‌بر‌این تصور می‌شود که برای اولین بار در اواخر قرن ۱۷ این واژه استفاده شده است؛ اما در واقع هیچ کس به طور کامل نمی‌داند که پرا این پول مترادف واحد پولی انگلیس است.
برخی از محققان بر این باورند که مهاجران ایتالیایی ممکن است این کلمه را با واژه scudo، به عنوان نام سکههای طلا و نقره وارد کشور کرده باشند.
اسکودو درواقع نامی است که در قرن ۱۶ الی ۱۹ در ایتالیا به سکههای طلا و نقره در فرقه‌های مختلف اطلاق می‌شد.
احتمال دیگری که در رابطه با استفاده از کوید به جای پوند وجود دارد؛ این کلمه به کویدهمپتون، دهکده‌ای در ویلتشایر انگلیس اشاره دارد. این دهکده زمانی محل کاغذ رویال نعناع محسوب می‌شده است.
سکه های پوند انگلیس
سکه‌ها در پول رسمی انگلیس از نظر تاریخی به دو دسته قبل از اعشار و بعد از اعشار تقسیم می‌شوند.
سکه نقره اصلی با نام پنس به صورت جمع، به طور اغلب تنها سکه در گردش قرن ۸ الی ۱۳ بود. اگرچه یافتن سکههای دیگر در قالب نصف و یک چهارم سکه اصلی نیز امکان‌پذیر بود.
اصطلاحات رایج در سال ۱۴۶۴، باعث کاهش ارزش سکه در هدر رفتن دو نوع نقره و طلا شد؛ زیرا این اصطلاحات به نوعی به نجیب‌زادگان انگلیس اشاره داشت.
در دوره سلطنت هنری هفتم دو سکه مهم به بازار معرفی شد: شیلینگ در سال ۱۴۸۷ که معادل ۱۲ پنس بود و سکه پوند معروف به حاکم در سال ۱۴۲۳ که معادل آن در چندین فرقه جدید از جمله نام‌های تاج و نیم تاج با ارزشی به ترتیب ۵ شیلینگ و ۲.۶ شیلینگ معرفی شد.
سلطنت هنری هشتم در ۱۵۰۹ الی ۱۵۴۷ سطح بالایی از کم‌ارزشی در پول را ایجاد کرده بود، این ماجرا تا زمان ادوارد ششم ادامه داشت.
در سال ۱۵۵۲، سکههای نقره جدید شامل ۶، ۴، ۳، ۲، ۱، ۲.۶ و ۵ معرفی شدند. این فرقه زیاد دوام نیاورد.
سکه‌هاتی طلا شامل نیم تاج، تاج ، فرشته و نیمه حاکم در زمان الیزابت اول در سال ۱۵۵۸ الی ۱۶۰۳ به سکههای سه چهارم نقره و یک دوم نقره اضافه شدند.
به دنبال جانشینی پادشاه اسکاتلند، سکههای طلا شامل ریور، متحد، گل رز و لورل به بازار وارد شد.
اولین سکههای قلع و مسی، شامل سکههای نیم پنی از جنس مس در زمان سلطنت چارلز اول در معرض عموم قرار گرفت.
احیای سلطنت و جنگ جهانی
به دنبال احیای سلطنت در ۱۶۶۰، با پایان تولید سکههای چکش خورده در سال ۱۶۶۲، سکههای جدید در قالب یک دوم، دو و پنج وارد بازار شدند.
برای کاهش کمبود سکههای نقره در سال ۱۷۹۷ الی ۱۸۰۴، بانک انگلیس دلار اسپانیایی و سایر سکه‌ها را برای گردش معکوس وارد بازار کرد.
در سال ۱۸۱۶، یک قطعه سکه نقره جدید در قالب دو ۲.۶، یک، نیم تاج و تاج کامل معرفی شد. تاج به‌طور متناوب تا سال ۱۹۰۰ صادر می‌شد.
در طول جنگ جهانی اول، تولید حاکم به تعلیق درآمد؛ زیرا در سال ۱۹۲۰ استاندارد نقره که از سال ۱۵۵۲ برابر با ۹۲۸ ثابت بود، به ۵۰۰.۵ کاهش یافت.
در سال ۱۹۳۷، سکه برنج نیکل معرفی شد. این سکه در قالب نقره آخرین سکه‌ای بود که ۷ سال بعد مجددا صادر شد.
در سال ۱۹۴۷، سکههای نقره با کاپرونیکل جایگزین شدند.
سکههای اعشاری از بازه زمانی ۱۹۶۸ الی ۱۹۸۰ وارد بازار پوند انگلیس شدند. این سکه در مجموع فرقه‌های زیر را شامل می‌شدند:
از ۱۹۶۸ الی ۱۹۷۰، ۵ و ۱۰ پیلکسی کاپرونیکل، سکه ۵۰ واحدی کاپرونیکل و نیمه تاج رونق پیدا کرد.
از سال ۱۹۷۱ با شروع اعشاری شدن برنز نیم پنی، تمام پنی و دو پنی وارد بازار شد. در سال ۱۹۸۰ شش پنسی با ۲ پنی جایگزین شد. در ۱۹۸۲ نام جدید سکه به ۲۰ پنی تغییر کرد.
در سال ۱۹۹۰، ارزش تاج از نظر تاریخی به میزان ۵ شیلینگ به عنوان سکه یادبود با ۵ پوند تعرفه‌گذاری شد.
هم‌اکنون سکههای ۱، ۲، ۵، ۱۰، ۲۰، ۵۰ پنی و ۱ و ۲ پوند انگلیس در انگلستان رایج است.
اسکناس های پوند انگلیس
اولین اسکناس پوند در ۱۶۹۴ صادر شد. از سال ۱۷۴۶، نمونه‌هایی بین ۲۰ الی ۱۰۰۰ پوند به چاپ رسید.
در سال ۱۷۵۹، ۱۰ پوندی، در سال ۱۷۹۳، ۵ پوندی و در ۱۷۹۷، ۲ پوندی به بازار این کشور اضافه شد.
در سال ۱۸۵۵ اسکناسهای ۵، ۱۰، ۲۰، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۳۰۰، ۵۰۰ و هزار پوند به بازار عرضه شدند.
در سال ۱۹۱۴، خزانه‌داری اسکناسهای ۱۰ پنس الی ۱ پوندی را صادر کرد. این اسکناس‌ها جایگزینی برای سکههای طلا بودند.
بانک انگلستان در سال ۱۹۶۴، اسکناسهای ۱۰ پوندی را به طور مجدد وارد بازار کرد. در سال۱۹۶۹، اسکناس ۱۰ با سکه ۵۰ پنی جایگزین شد.
۲۰ پوند انگلیس در سال ۱۹۷۰ و ۵۰ پوند در سال ۱۹۸۱ به طور مجدد معرفی شد. همچنین سکه ۱ پوندی در سال ۱۹۸۳ و اسکناس ۱ پوندی در سال ۱۹۸۸ به بازار عرضه شد.
نمونه‌های چاپی پوند، اشکال برجسته به همراه نخ فلزی تعبیه شده با هولگرام دارند.
امروزه در مجموع اسکناسهای انگلیس شامل ۵،۱۰، ۲۰، ۵۰ و ۱۰۰ پوند در بازار رایج هستند.
کلام آخر
پوند انگلیس با نام اختصاری کوید و GBP به عنوان ارز رسمی این کشور معرفی شده است. این پوند به عنوان یک واحد ارزی مستقل در رتبه چهار ارز پر فروش جهان قرار دارد.
پوند در طول تاریخ، قیمت بسیار بالایی داشته و همین قدمت و قدرت سبب شده است که به عنوان عاملی برای وابستگی سایر ارزها به خود در نظر گرفته شود.
کشور‌ها و مناطق بسیاری در طول به پوند انگستان وابسته بودند از جمله استرالیا و کانادا که در تاریخ امروزه جهان، کشور‌هایی پر‌قدرت و مطرح در زمینه اقتصادی به حساب می‌آیند.
برای شناسایی بیشتر تاریخ پول کشور انگستان مانند برخی دیگر از کشور‌ها نیازمند است که به طور مفصل تاریخ بررسی شود. ما در اینجا سعی کردیم بخش مختصری از این تاریخ را در اختیار شما قرار دهیم.
ترتیبی که برای خواندن مقالات” ارز “به شما پیشنهاد می‌کنیم:
اولین باشید که نظر می دهید